Bia Davou
Μπία Ντάβου
Σπουδάζει ζωγραφική στο εργαστήριο του Κώστα Ηλιάδη (1952-1958). Αρχικά δημιουργεί ζωγραφικές συνθέσεις που προσεγγίζουν το ύφος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και της άμορφης τέχνης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για τη δημιουργία μιας νέας επικοινωνιακής γλώσσας που βασίζεται σε κώδικες της επιστήμης και της τεχνολογίας. Το 1970 εκθέτει στην γκαλερί PR μια σειρά τρισδιάστατων συνθέσεων από πλαστικά υλικά. Στη συνέχεια στρέφεται στην έρευνα της διαγραμματικής δομής της εικόνας, αναπαριστώντας προγράμματα-κώδικες ηλεκτρονικών υπολογιστών με διαδοχή συγκεκριμένων εντολών. Οι εντολές αυτές δίνουν την ευκαιρία στη Ντάβου να καταθέσει τον προσωπικό της προβληματισμό πάνω στο έργο τέχνης, την κοινωνική λειτουργία του και τις επικοινωνιακές δυνατότητες του. Το 1976, σε έκθεση της ομάδας Διαδικασίες- Συστήματα στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, παρουσιάζει ηλεκτρονικά κυκλώματα σε πλάκες χαλκού. Δυο χρόνια μετά, σε οργανική σύνδεση με τις προηγούμενες αναζητήσεις της, εκθέτει για πρώτη φορά στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός τις Σειραïκές δομές, διατάξεις κουκίδων οργανωμένων βάσει της αριθμητικής ακολουθίας Fibonacci και της δυαδικής γλώσσας που έχουν την δυνατότητα να επεκτείνονται απεριόριστα. Το 1981 μεταγράφει το μετρικό σύστημα της Οδύσσειας σε σειραïκές δομές πάνω σε λευκά ιστία - λινάτσες που αποτελούν παραβολή του ταξιδιού του Οδυσσέα (Σεραïκές δομές 2. Οδύσσεια, Δεσμός, 1981). Εγκαινιάζει έτσι μια σειρά παρουσιάσεων με ιστία που σταδιακά αναπτύσσονται πιο ελεύθερα στο χώρο και μετατρέπονται από συμπαγή πανιά σε σταθερές βάσεις σε επιζωγραφισμένα τριγωνικά υφάσματα με αραιή ύφανση, μετέωρα στο χώρο. Τα ιστία οργανώνονται σε σχέση με τον εκάστοτε τόπο παρουσίασης.
Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις διεθνώς (Μπιενάλε Νέων, Παρίσι, 1961, Μπιενάλε Αλεξάνδρειας, 1967, Μπιενάλε Σάο Πάολο, 1987, Μπία Ντάβου, Αναδρομική, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα, 2008 κ.ά.).